กิจกรรมปี ๒๕๕๕ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 45 / 61

ภาวนาไปเรื่อย ๆ พอภาวนาไปถึงจุด ๆ หนึ่งแล้ว คำภาวนาหายไป เม้อไรคำภาวนาหายไป แล้วใจไม่ฟัง ก็ไม่ต้องกลับมาภาวนาใหม่ ให้ทำใจเฉย ๆ อย่างเดียว เดี๋ยวใจมันก็หยุดนั่งมองข้างใน ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

จะนึกว่ า "พระ" ก็ได้ แม้ไม่เห็นพระ จะนึกว่ า "ดวง" ก็ได้ แม้ไม่เห็นดวง หรือจะนึกว่ า "บุญ" ก็ได้ แม้ไม่เห็นอะไร ๑๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ส่วนใคร่ที่ทำได้แล้ว เห็นดวง เห็นกาย เห็นองค์พระ ก็ “แตะ” ใบเบาๆ แตะไปเรื่อยๆ ใช้ระบบสัมผัส แตะดวงใสๆ แตะกายภายในใสๆ แต่องค์พระใสๆ เดี๋ยวท่านก็จะดูดวงเข้าไปข้างใน ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ธรรมะเป็นของลิขสิ่ง ถ้าทำถูกวิธีวิธีจะเข้าถึงได้ง่าย ๆ แต่ถ้าทำไม่ถูกวิธี ของง่ายจะกลายเป็นยาก ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

หมันสังเกต แล้วก็ปรับปรุงแก้ไขตัวเอง อย่าไปโทษนั่น โทษนี้ หรือเอาตัวเรา ไปเปรียบกับคนอื่น ใครนั่งดี...เราก็อึมทนมา 6 มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ให้เอาร่างกายเราเป็นเกณฑ์ ตัวเราจะเป็นครูอย่างดี มันจะคอยเตือนเรา ติงเกินไป ห่อนเกินไป สังเกตหรือเปล่า ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

เอาตัวเราเป็นครู สังเกตให้ดี ปรับให้พอดี ไม่ตีง ไม่หย่อน พอดีเมื่อไร...ได้ดีเมื่อนั้น 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

การปรับอารมณ์ ที่จริงเรารู้ว่านว่า... ปรับแค่ไหนพอดี แล้วเราชอบ แต่พอถึงตรงนี้ ทำไมเราปล่อยให้มันผ่านไป ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

นี่แล้วอย่าไปคาดหวังว่าจะ วันนี้จะต้องเอาให้ได้ หรือวันนี้จะต้องดีกว่าเมื่อวาน อย่าคาดหวัง... ให้เริ่มต้นใหม่อย่างนักเรียนอนุบาล ๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

อย่าไปกล้มใจ ทุกประสบการณ์ มีประโยชน์ทั้งนั้น ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

การปฏิธรรมไม่มีผิดนะ มีแต่ถูกมาก หรือถูกน้อย สมบูรณ์ หรือไม่สมบูรณ์ แล้วเราควรจะทำอย่างไร ก็ทำใหมันสมบูรณ์ วันนี้ไม่สมบูรณ์...พรุ่งนี้เอาใหม่ พรุ่งนี้ไม่ได้...มะรืนนี้วักกันใหม่ ...ฝึกกันไป ๕ ตุลาคม

มัว่ า เ ร า จ ะ ยั ง มื ด ยั ง ไ ม่ นิ ง ก็ ต า ม... แต่ ก็ ไ ม่ ไ ด้ หม า ย ถึง ว่ มัน จะ เป็ น อย่ า ง นี้ ต ล อ ด ช า ติ เร า มั น ฝึ ก ฝน อ บ ร บ ร ม ใ จ แล้ ว ก็ มั น ส ั ง เก ต ปรั บ ใ จ ข อ ง

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงความมืดมนในชีวิตและการเรียนรู้ที่จะปรับใจเพื่อนำไปสู่ความสำเร็จ อธิบายถึงขั้นตอนในการฝึกฝนจิตใจเพื่อรับมือกับปัญหาและหาแนวทางสู่ความสำเร็จ การฝึกฝนและการปรับใจเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่ว

หยุดนิ่งทุกอริยาบถ ฝึกไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวเราชำนาญขึ้น ๒๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

อย่าใช้วันหยุดพักงาน ไปเที่ยวเพลิดเพลิน จนกระทั่งลืมเอาวันหยุดนั้น มา...หยุดใจ ๒๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๕

"ถูกส่วน" ไม่ใช่เราไปทำให้ถูกส่วนะ เรามีหน้าที่ประคองใจอย่างเดียว การถูกส่วนเป็นเรื่องของภายใน ที่เขาจะปรับไปเอง และกำหนดไม่ได้ว่าใช้เวล่าเท่าไร กี่ชั่วโมงถึงจะถูกส่วน เรามีน้ำที่ประคองอย่างเดียว ปรับ

การ "ถูกส่วน" เราจะไปบังดับให้ถูกส่วนไม่ได้ มันจะเป็นของมันเอง เมื่อเรามีสติ มีความสุขาย แล้วก็สมำเสมอ พอถูกส่วน มันก็จะหล่นวูบไปเลย เหมือนตกจากที่สูง ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

บุญของเรามีมากพอ เหลือเพื่อที่จะเข้าถึงธรรม ขอเพียงแต่ทำให้ถูกวิธี และมีความเพียร ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ๒๐๙

มันจะมืดตลอดชาติได้อย่างไร มันจะสู้คนทำความเพียร อย่างถูกวิธีได้อย่างไร มันต้องแพร่เรา เพราะเรามีความเพียร และทำถูกวิธี 21 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ถ้าฝึกเป็นเสียง เราก็ใช้คำวกวน “ส่มมาอะไรหวัง” เข้ามาสู้กัน 5 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

ถ้าฟังเป็นภาพ เราก็ถือนภาพดวงแก้ว องค์พระ หรือหาปูชนียาจารย์ มาแทน ๙ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕